یکی از محسوس ترین مشکلات در ارتباط بامسافرت های شخصی افزایش ازدحام درمناطق باهویت، پراهمیت و شاخص شهری است به طوری که یکی از بزرگترین اهداف برنامه ریزی و طراحی شهری به ویژه در مراکز شهری خودداری از برنامه ریزی و طراحی اتومبیل محور و سعی در ایجاد گزینه هایی جهت کاهش نیاز به خودرو شخصی بوده است.امروزه حمل ونقل به عنوان یکی از مهمترین عناصر ساختاری بر شهرها اثرگذار می باشد از طرف دیگر گسترش شهرها نیز بر شبکه ها و ساما نه های ترابری تاثیر می گذارد.در جهت گیری اکثر کشورهای صنعتی و توسعه یافته در حل معضل ترافیک شهری و حومه،رو آوری به سوی حمل و نقل همگانی به عنوان یک اصل غیر قابل انکار پذیرفته شده است. توسعه حمل ونقل همگانی محور یکی از این راهکارها است.که این توسعه در تحقق بخشی به مفهوم توسعه پایدار ؛ مزیت ها و ویژگی های شیوه های مختلف حمل و نقلی نظیر پیاده روی، دوچرخه سواری،مترو،اتوبوس و...را بیان می کند .
