توضیحات محصول

طرح بازافرینی استان لرستان

 

بافت فرسوده شهری نقطه آغازین رشد شهر و بیان گر فرهنگ هم زیستی مردمان یک مجتمع در ابتدای سکونت آن ها در یک مکان خاص است. بافت های فرسوده شهری، محلات فرسوده ای در فضای شهری می باشند که مسائل و پیچیدگی های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و شیوه زندگی خاص خود را دارد .این محلات و بافت ها از یک سو دارای ریشه های سکونتی ارزشمند با غنای فرهنگی، اجتماعی و معماری است و از طرف دیگر به جهت فرسودگی شدید، نبود دسترسی مناسب به خدمات شهری و بهداشتی، وجود مشکلات اجتماعی و امنیتی و آسیب پذیری در برابر زلزله، سیل و آتش سوزی و نیز عدم تطابق با زندگی امروز شهری و شهرسازی مدرن دارای مشکلات روبنایی و زیرساختی هستند. وجود چنین مکان هایی در سطح شهر سبب می گردد تا ما با پدیده فرسودگی شهری یا پژمردگی شهری مواجه شویم. مراد از فرسودگی شهری همانا تنزل شرایط اجتماعی، اقتصادی و کالبدی بافت شهر است.

اما آنچه که بیشتر از همه نیاز است تا متولیان اداره شهر به آن توجه کنند این است که رویکردهای احیای بافت فرسوده عمدتا دارای نگاه فیزیکی و کالبدی هستند و جنبه های دیگر حیات شهری را نادیده گرفته اند. این واقعیت وجود دارد که در دهه های اخیر احیای بافت فرسوده شهری از فرم ساده بازسازی، نوسازی، بهسازی و توان بخشی به زیرساخت ها و بافت های فرسوده شهری به سمت مرمت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دگرگون شده است. یعنی در سیر تکاملی خود از توجه به کالبد به توجه به معنا رسیده است. رویکردهای اخیر در جست وجوی تعامل اجتماعی و مشارکت بازیگران محلی، نوسازی فرهنگی اجتماعی، توجه و تاکید بر شخصیت محلی و فرهنگی و بومی می باشد. هم چنین مرمت شهری یک فرآیند کوتاه مدت و زودبازده نمی باشد، بلکه یک نوع برنامه ریزی راهبردی بلندمدت، بطئی و پیچیده است که نیازمند سرمایه گذاری های کلان، تعهد و التزام درازمدت و مشارکت همه بازیگران اعم از بخش خصوصی، عمومی و مردم در این عرصه است. برقراری حس اعتماد بین مردم ساکن در بافت های فرسوده و متولیان امور شهری، حلقه مفقوده در نظام برنامه ریزی و احیای این بافت ها است که مستلزم داشتن ارتباط مناسب با مردم و بهره گیری از راهبرد برنامه ریزی ارتباطی و مشارکتی است، به این مفهوم که شورای شهر و شهردار باید مجری مطالبات مردم در امور شهری باشند نه تصویب کننده خواسته های خود و یا شهرداری.
بنابراین علاوه بر توجهات کالبدی- فیزیکی به این بافت حساس، بایستی رویکردهای اجتماعی و اقتصادی نیز لحاظ گردد تا حیات اجتماعی و اقتصادی این بخش کهنه و عقب مانده از فرآیند رشد و توسعه شهری به عنوان بخشی از پیکره شهر به آن بازگردانده شود. بافت فرسوده به عنوان پیکره ای از شهر بیان گر پیشینه و حیات اجتماعی ساکنان آن است. این بافت به علت تقدم شهرنشینی بر شهرسازی نتوانسته است خود را با ضوابط و معیارهای نوین شهرسازی مطابقت دهد. در طول سال های اخیر توجه کالبدی به احیای بافت فرسوده و اجرای برنامه های زودبازده در آن چندان موفق عمل نکرده است. بنابراین، نیاز است تا مسئولان علاوه بر نگاه کالبدی، جنبه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حیات شهری را مد نظر قرار دهند و با اجرای برنامه های راهبردی درازمدت و با بهره گیری از برنامه ریزی مشارکتی و ارتباطی نسبت به احیای آن بکوشند.

 

سال تهیه طرح 1394

نوع فایل pdf

حجم فایل 21 مگابایت